"/.../Yürüyoruz yürüyoruz, yan yana, güzel günler adına Kadınız, insanız, insanlığı ayağa kaldırıyoruz Paydos bundan böyle köleliğe, aylaklığa Herkes çalışsın, bölüşülsün kardeşçe, yaşamın sundukları İşte bunun için yükseliyor yüreklerimizden Bu ekmek ve gül türküleri Ve yineliyoruz hep bir ağızdan "Ekmek ve gül! Ekmek ve gül!"" 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü, 8 Mart 1857‘de ABD`nin New York kentinde 40.000 dokuma işçisinin daha iyi çalışma koşulları istemiyle bir tekstil fabrikasında greve gitmesiyle başladı. Polisin işçilere saldırması ve işçilerin fabrikaya kilitlenmesi, arkasından da çıkan yangında işçilerin fabrika önünde kurulan barikatlardan kaçamaması sonucunda çoğu kadın 129 işçi can verdi. New York`da yanarak ölen kadın tekstil işçilerinin anısına Clara Zetkin‘in önerisi ile Dünya Emekçi Kadınlarına armağan edilmiştir. Daha insanca iş ve yaşam koşulları için hayatlarını kaybeden bu kadınlar, kadınların eşit ve özgür bir dünya taleplerini canlı tutmalarının temel dayanaklarından olmuştur. 8 Mart, oy hakkı, sendikalaşma ve eşit işe eşit ücret gibi taleplerle yola çıkan kadınların mücadelesinin bir ürünüdür. 8 Mart, Türkiye‘de ilk kez 8 Mart 1921‘de "Emekçi Kadınlar Günü" olarak kutlanmış; 1975‘de İlerici Kadınlar Derneği‘nin çabalarıyla sokaklara taşınmıştır. 1977‘de Birleşmiş Milletler‘in 8 Mart‘ı "Dünya Kadınlar Günü" olarak kutlamaya karar vermesinden sonra; Türkiye‘de de 1980‘lerden başlayarak, özellikle 1990‘lardan bu yana 8 Mart farklı kadın örgütleri tarafından çok daha yaygın olarak kutlanmaktadır. Kadınlar ve çocuklar dünyanın her yerinde sömürüye en çok maruz kalan kesimlerdir. Kadınların ucuz iş gücü olarak çalıştırılması kapitalizmin ilk yıllarından bu yana devam etmektedir. İş hayatındaki bu eşitsizliğin yanı sıra kadınlar ev hayatında ve genel olarak toplumsal hayatın her alanında eşitsizlikle sarmalanmışlardır. Sermayenin yeni ekonomi politikaları kayıt dışı ekonomiyi yaygınlaştırmakta, güvencesiz işleri dayatmakta ve iş gücünü ucuzlatmaktadır. Sermayenin küreselleştiği, emperyalizmin emekçi sınıflara krizin faturasını ödettirmeye çalıştığı şu günlerde, kadın çalışanların mevcut durumu daha katmerli yaşadığı bir gerçektir. Çürüme, sadaka kültürü toplumun geniş katmanlarına sirayet etmektedir. Kabul ettirilmeye çalışılan "hamdolsun" yaklaşımı emekçi sınıfların üzerine ölü toprağı atmaktan başka bir şey değildir. Kadın geleneksel kültürden dolayı işte olduğu kadar evde de sömürülmekte ve ikinci sınıf insan yerine konmaktadır. Öyle ki eşine şiddet uygulayanların meşrulaştığı bir yaşam tarzı bize normal bir sıradanlıkla sunulmaktadır. Eğer New York`ta ayaklanan kadınlar örgütlenmenin önündeki engelleri, daha fazla çalışma saatini kabul edip bedel ödemeselerdi şu anda çalışma hayatındaki koşulların daha ağır olacağı bir gerçektir. Emekçi sınıflar, elde ettikleri kazanımları vicdanlarına, cesaretlerine ve rasyonel düşünmelerine borçludurlar. Cumhuriyet kazanımları sinsice ortadan kaldırılmaya çalışılmakta ve kadınlarımız önce başları sonra beyinleri ve akılları örtülerek ortaçağın karanlığına çekilmek istenmektedir. Her alanda egemen olmak isteyen sömürü düzeni; evde, işte, okulda, sokakta kadınlar ve erkekler diye insani olmayan yapay ayrımlar yaratıp acımasız bir günlük hayat inşa ederek kadınlarımızı köleleştirmek üzere toplumsal hayattan soyutlamaya çalışmaktadır. Kadınlar baskı ve sömürü zincirini kırmak adına her 8 Mart‘ta eşitlik ve özgürlük mücadelesi için haykırmalı, haklarını aramalı ve alanlara çıkmalıdır. Örgütlü mücadelenin önünün kesilmeye çalışıldığı bu dönemde kadınlarımız; sendikalar, meslek örgütleri ve demokratik kitle örgütleri ile birlikte bu haklı mücadelede yerini almalıdır. TMMOB Kimya Mühendisleri Odası Ankara Şubesi Yönetim Kurulu |
Tweet
